Historia naszego kościoła rozpoczęła się jeszcze przed wybudowaniem świątyni w 1894 roku i jest związana z francuskim miasteczkiem Lourdes.
W dniu 11 lutego 1858 roku czternastoletniej Bernadecie Soubirous objawiła się Matka Boża. Jak to często w historii Kościoła bywało – na początku nikt nie brał poważnie opowieści młodej dziewczyny, a nawet zakazywano jej mówić o tym, a rodzina Bernadety miała wiele nieprzyjemności z tego powodu. Wręcz represjonowana przez ówczesne władze – miała ucichnąć. Ale objawienia się nasilały i były dla Bernadety coraz silniejszym doznaniem, tak że dziewczyna nie liczyła się z konsekwencjami. Była zaskoczona, nie mogąc uwierzyć, że ludzie są tak podejrzliwi, nie wierzą w to co ona mówi, a nawet są do niej wrogo nastawieni. Żyła coraz bardziej spotkaniami z „Piękną Panią” – wtedy jeszcze nie wiedziała, że jest to Najświętsza Dziewica. W dniu 25 marca 1858 roku, podczas szesnastego objawienia w grocie Massabielle, w Uroczystość Zwiastowania Maryja powiedziała jej, że jest „Niepokalanym Poczęciem”.
W grocie, miejscu objawień pojawiło się źródło, które bije do dzisiaj, a ludzie zaczęli tłumnie zjeżdżać do Lourdes nie tylko z najbliższych okolic, ale z całej Francji, a potem z całego świata. Liczne cuda, uzdrowienia stały się jednym z dowodów autentyczności spotkań Bernadety z Matką Najświętszą. Miejscowy ksiądz proboszcz, a potem biskup, mimo wcześniejszego uprzedzenia, zaczęli interesować się tą sprawą. W 1862 roku biskup Tarbes Laurence potwierdził autentyczność objawień Matki Boskiej.
Ta historia jest nie tylko znakiem troski Maryi o ludzi, ale też… fundamentem naszego parafialnego kościoła. Zaprojektowany przez Stefana Żołdaniego i wybudowany dla Zgromadzenia Księży Misjonarzy – łączy w sobie styl neoromański z neogotykiem.
Strzelista 45-metrowa wieża z zegarem jest widoczna z daleka, a nagrane dzwony przypominają o nabożeństwach. Kościół podzielony jest na trzy nawy. We wnękach głównego ołtarza widzimy figurki tańczących wieśniaków (niczym w historii z Lourdes), a powyżej zostały umieszczone figury świętych Anny i Joachima, a miedzy nimi figura – kopia figury Matki Bożej z Lourdes, przywieziona z Francji pod koniec XIX wieku. W ołtarzach bocznych umieszczono figury Najśw. Serca Pana Jezusa i św. Antoniego (a kiedyś były w kościele także ołtarze św. Wincentego a Paulo i św. Józefa). Po beatyfikacji Jana Pawła II w kościele umieszczono obraz z Jego wizerunkiem, a po kanonizacji – w prawej nawie zostały umieszczone relikwie krwi Świętego. Ciekawą „ozdobą” każdej nawy jest namalowany u jej szczytu awers i rewers Cudownego Medalika z objawienia, które przeżyła w Paryżu w 1830 roku św. Katarzyna Laubouré; Matka Boska obiecała pomoc i obronę wszystkim, którzy będą nosić medalik i modlić się słowami wyrytymi na medaliku: „O Maryjo, bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy”.
Tak więc nasza świątynia to nie tylko historia życia naszych parafian, czy grup i wspólnot, które tutaj działają – ale również historia objawień maryjnych, które miały miejsce we Francji.
Monika Łakomiec